Ben polisi hiç sevmedim, babam hariç,
Küçük şehirleri korurdu,
Azdı hep, azı sevdim,
Şarktı biraz, şarkı sevdim,
Onun nöbetlerinde,
Suçlular bile nazikti,
Herkes uyuduğunda, kasabaların göğü açılır,
Yıldızlarda rozeti parlardı.
Yakıp yıkacak gibiydim,
Sadece onun dur ihtarına uydum,
İsyankardım, asayişi o sağladı,
O derdest etsin diye kaçtım,
Her suçumu, o yakalasın diye işledim,
İfademi alırken gözleri,
Oğlunda gençliğini gören babalar gibi gülerdi.
Ben devleti hiç sevmedim, babam hariç,
Devletti evet! Ben de onun devrimi,
Ve her devlet gibi,
Hiç sarılmadan severdi,
Çatık kaşlarının arasında,
Aç da vardı, kaçaklar da,
Fukara da vardı, sevdalı da,
Anarşi vardı hem, kanun da vardı, nizam da,
Sadece o devlette bir yerlere gelmek istedim.
Ben en çok, o devleti devirmek istedim.
